Gestraft omdat je jezelf bent...

Ken je dat gevoel? Ik kreeg vandaag te horen dat ik mogelijk, voor de rest van mijn leven, een etiket zou dragen omdat ik in al mijn uniekheid, was opgekomen voor mijn eigen overtuigingen en belangen. Ik had mijn stem laten horen en geweigerd me te laten wegdrukken in een gezichtsloze maatschappij. Ik bleek gestraft te worden omdat ik mezelf was.

Jezelf...wie is dat? Wat doet jezelf dat jij nog te weinig doet of zou willen doen?

Heden ten dage is alles "jezelf" zijn, overal is het de oplossing voor en in alles zou het je de juiste rechten verlenen. Daarnaast zijn er constant spirituele mensen op zoek naar het echte/ware zelf in zichzelf en doen ze daar cursussen voor en retraites of opleidingen.

Want in onze hedendaagse cultuur is geen plaats voor "jezelf", enkel voor "ik" of "ego". Op school leer je daar niet over, over dat zelfje van je, dat een stem heeft en een reden wil tot bestaan! Je word niet gevraagd of dat zelfje alles wel goed vind, wat je doet of opgedrongen word. Niemand kent zelfs zijn of haar zelfje...

Ik weet zeker dat de titel van deze blog je enorm aantrok en wanneer je dit leest, besef je maar al te goed dat jij mogelijk al lang niet meer diegene bent die je "jezelfje" moet zoeken of nog moet leren kennen, neen, jij kent dat deeltje al! Je hebt er mee leren leven, aandacht gegeven en zelfs dat zelfje over het bolletje liggen aaien omdat het je GELUK bracht.

Tot, de dag, dat je moest ervaren dat, "dat ZELF zijn", kan veroordeelt worden door je omgeving. Kan worden gesmoord door je familie, kan worden gekortwiekt door je werknemer. Kan worden vermoord door de maatschappij. Ergens komt het inzicht dat door jezelf te zijn, je het leven voor je kinderen, je partner, je omgeving, je vrienden, ellendig moeilijk hebt gemaakt. GESTRAFT omdat je jezelf was...

Nu, het leven bestaat uit ellendig veel verantwoordelijkheden, iedereen poogt te zijn en te worden wat er van hem word verwacht. Vooral dan omdat een mens gewoon graag geliefd is en bij iets wil bijhoren. Maar, de hang naar pleasen van anderen kan juist het omgekeerde effect beogen in je hart, je verloochendt dat snakkende verlangen naar MEER en verliest vat op wat echt belangrijk is, voor dat bloeiende en groeiende IK in je ziel.

Vele, vooral gevoelige mensen, kiezen dan verkeerdelijk en gaan weer terug op hun stappen en knippen de band door, die hen juist het meeste vreugde brengt in het leven. Het zijn juist diegene die zichzelf zijn, gestraft of niet, die de meest stimulerende invloed hebben op hun omgeving. Door jezelf te zijn, breng je inspiratie en vreugde. De bewondering die je handelen oogst, is een riem onder het hart voor vele, die nog niet zichzelf durven vinden of zijn.

Om jezelf te kunnen zijn word er veel van je persoontje gevraagd, jezelf zijn is eerlijk, recht door zee en manifest. Naast jezelf kan geen ego wonen... Jezelf zijn geeft een immens gevoel van vrijheid. Deze vrijheid komt altijd met een prijs en die prijs zal je betalen! Ik zou zeggen "zo is het leven" maar het is beter dat ik zeg "zo is de maatschappij".

Het leven zelf, de natuur, is even recht door zee als jouw kern, ze zijn gemaakt van hetzelfde materiaal. Het is onze structuur, het kader waarin vele mensen naast elkaar wonen, die de veroordelingen vormen. Een veroordeling, altijd gebaseerd op tekort en uitsluiting. Nu mijn conclusie en advies: veranderd hierdoor niet!

Het inzicht dat we nu eenmaal gestraft worden wanneer we onszelf zijn. Dat er altijd een veroordelende vinger zal wijzen, dat we nu eenmaal allemaal anders zijn en uniek en dat onze uniekheid, niet betekend dat we het met alles en iedereen eens moeten zijn. Doet me tot de conclusie komen dat "jezelf zijn" de enige oplossing is, in onze huidige samenleving.

Authentiek bij je hart blijven zal je het meeste opbrengen, het grootste gevoel van gelukzaligheid geven. Daarbij, er moet altijd iemand het voortouw nemen. Dus proficiat jij vond jezelf, je aanvaarde jezelf, je geeft om jezelf.