INSPIRATIE TOT VREUGDE... (blog 0005) Vrijheid... Willen we dat niet allemaal? Toch, is het meestal 1 van de meest griezelige stappen die een mens kan zetten. Zeker heden ten dagen waarin we een groter pampering van de maatschappij en overheden gewend zijn. Want voor elke ziekte is er wel een vaccin, voor elke omstandigheid is er wel een lapmiddel. Vele beloftes en georganiseerde hulpverlening. Voor iedereen is er wel wat wils. Daarbij word je constant een VALSE vrijheid beloofd, als je geloofd in wat je word aangeboden zou je een veilig en goed leven kunnen hebben.
Zo lang ik me herinner levende in het SYSTEEM heeft mijn familie en ik altijd problemen gehad met papierwerk. Er klopte gewoon iets niet. Alsof het systeem faalde op me. En dat is al van zo lang ik me kan herinneren. Zelfs als kind met falende chronische gezondheidsproblemen en leerproblemen. Duurde het tot mijn 18de om vast te stellen voor mijn behandelend arts dat ik echt geen hypochonder was maar wel degelijk gebukt ging onder heftige allergieen en blijkbaar dus dyslexie had. Op dat moment net mijn diploma secundair in de handen. Was dat lekker even te laat! Het beantwoorde wel de vele vragen die ik me altijd had gesteld waarom dingen zoveel moeilijker leken voor me?
Die dyslexie ben ik dan maar aan gaan werken! Want ik hield altijd van schrijven, heb enkele kinderboekjes op mijn naam. En eigenlijk nog vele op mijn harde schijf staan wachtende op de nieuwe tijd. Zodat deze beter begrepen en ontvangen zouden worden. Dan 10 jaar geleden... Meerdere keren werd ik aangesproken via sociale media dat ik toch zoveel fouten schreef... Ik bleef mezelf maar trainen op het foutloos leren schrijven. Gebruik een editor op een editor. Spijtig dat in deze tijden dyslexie direct gezien word als "dom zijn" of "beperkt zijn". Alleszins trooste ik mezelf altijd met het feit dat Einstein ook dyslexie had . Dus door de jaren heen alleen maar dankbaarder geworden. Dat ik dit aspect serieus ben beginnen nemen. En letterlijk woorden ben van buiten gaan leren, gewoon om er bij te horen, erg he! Dus lieverds, neem me niet kwalijk er zijn nog altijd gevoeligheden zoals D, T, DT, werkwoordsvormen, Z en S, G en CH.
Dus we hadden het over vrijheid! Ik heb mezelf de vrijheid genomen om mezelf om te dopen tot digital nomad, een titel die me de ruimte geeft om nergens thuis te zijn en altijd op mijn plek te zijn. Wereldburger word het ook wel genoemd. Dat geeft complexe situaties mee. Zoals het moeilijk kunnen verkrijgen van een paspoort, bepaalde verzekeringen kunnen niet worden verkregen en het auto rijden kan bemoeilijkt worden als je daar geen directe oplossingen voor hebt. Het was een zoektocht en dus ook een DURE zoektocht. Ik kan je verzekeren dat vrijheid kostelijk is!
Vrijheid EIST van je dat je volledig voor jezelf in staat. Geen pampering wanneer je je job verliest, geen werkloosheidsuitkering, geen ziektewet of ziektedagen. Geen terugbetalingen van medicijnen, geen bijdrage van het ziekenfonds... Het was en enorme stap voor ons gezin. Vooral omdat we allemaal chronische aandoeningen hebben die wel of niet medicijnen nodig hebben. Die een soort afhankelijkheid veroorzaken aan dingen die we eigenlijk niet willen. Maar doordat we al jaren toen alternatieve geneeskunde gebruikte als middenweg en daar zowizo geen terugbetalingen in verkregen. Was die stap ook weer niet zo groot meer.
Het leven duwde ons echt in deze richting. Alles duwde ons die richting uit. Alles viel als en pudding in elkaar. De ene moment leek ons leven veilig het andere moment hadden we niets meer. En werd er geopperd dat we naar een shelter in Antwerpen moesten en ons daar moesten aanbieden. Heb ik geweigerd!
Elke van die stappen voelt nu logisch en ik ben zo dankbaar dat ik daarin geleidt werd. Maar ik herken de paniek als ik mensen aan de lijn heb die deze shift meemaken en die van geen hout meer pijlen weten te maken. Het is zo rot om te moeten zeggen "vertrouwen" alles komt goed!
MAAR als het dan gaat over wat ons dit deed winnen? Want ik kan me voorstellen dat die vraag op het topje van je tong ligt? Wel, dan kan ik je zeggen dat het innerlijke rust gaf. Het geeft me een intense soort vrede die ik mogelijk zelfs niet kan uitleggen. Alles wat we bezitten is ook echt van ons. We hebben geen schulden, hypotheken of leningen lopen. We gebruiken dingen tot die echt op, op zijn. Het besef van de verantwoordelijkheden die deze levensstijl met zich meebrengt is mogelijk beangstigend.
We proberen ons te voorzien in alles wat we kunnen gebruiken en wat we denken nodig te hebben. We leren elke dag! Deze ervaring is LOS, los van de MATRIX, los van de controle. Wat in de wereld gebeurt hoeft geen effect te hebben op ons. Maar uit liefde voor de mens willen we graag delen van wat ons rijkt maakt. Dus kennis en ervaring!
Ik weet dat wat ik beschrijf moeilijk voor te stellen is. Want letterlijk moet je dit eigenlijk hebben meegemaakt om er van mee te kunnen spreken. Maar vrijheid maakt creatief. Vrijheid is de bron van ons bestaan. Ik geloof ook dat deze vrijheid ons gezin in die zin heeft gevormd dat onze hersennen anders werken. Voor ons bestaan er geen problemen bij wijze van spreken. Alleen oplossingen. De overschakeling tussen probleem en oplossing is super klein. En de oplossingen zijn veelvoudig aanwezig. Er word ook altijd gekeken naar wat beschikbaar is om het probleem op te lossen.
Daarom kiezen voor vrijheid kan ik iedereen aanraden, de voordelen wegen gewoon op tegenover de nadelen!
Комментарии