Niet elke droom lijkt realiseerbaar?
Soms vinden we onze dromen ook niet belangrijk genoeg om te realiseren. We hebben eindeloze excuses om onze dromen niet als realistisch te beschouwen of er naar te durven handelen. Onze excuses durven van wettelijke beperkingen naar geldtekort gaan tot bij wijze van spreken, geen lef genoeg. Maar ondertussen blijven we dromen en blijft het ons ongelukkig maken dat het leven ons niet meer verassingen wil brengen. Terwijl het verlangen zelf, eigenlijk de grootste verassing is!
Maar moest je, je er toch aan durven wagen dan zou je kunnen ontdekken dat je, van dromen najagen en bereiken, erg gelukkig kan worden!
Vrijheid... Wat is het voor jouw?
Wist je dat vrijheid, "onbeperkheid" omvat? Dat elke vrijheid, enkel kan bestaan door de mogelijkheid om grenzen af te tasten? Niet perse, de grenzen van de wet (hoewel dit dikwijls hierop zal eindigen) maar voorzal je eigen "kunnen" uitdagen!
We zijn allemaal "Bravehearts" diep in ons kinderlijke binnenste. Het gebrek aan inschattingsvermogen en het verlangen naar zekerheid maakt van ons als kind "durfals". In elk van onze inborst, leeft een genialiteit, die door de beperkingen rondom ons afgeknot raakt en ingesloten. Als volwassenen, deze opnieuw vinden en uitdagen is waarschijnlijk een van de moeilijkste dingen die er bestaan, daarnaast word dit gedrag dikwijls door je omgeving gezien als "living on the edge". En denkt men al snel dat je leeft met een doodswens. Dus dien je ook nog eens te vechten tegen de algemene opinie.
Toch, de ervaring leert me, dat vrijheid nastreven, onafhankelijkheid ervaren, je een waanzinnig dynamisch en krachtig mens maakt. De veerkracht maar zeker ook de creativiteit, die hierdoor onstaat is waanzinnig groot en enorm kleurrijk. Deze ervaringen bepalen ons karakter en daagt ons inpaktvermogen enorm uit. Als je dacht dat het leven in de maatschappij moeilijk was, dan kan je ontdekken dat een vrij leven pas echt moeilijk is. Maar elke stap in je vrije vogel leven, is van onschatbare waarde en maakt deze keuze meer dan de moeite waard.
Nu, als je al het verlangen hebt om de vrijheden van ons menselijke bestaan te gaan verkennen dan loop je het allermakkelijkste vast op het begrip "kinderen". Kinderen maken je leven rijker en voldaner maar kunnen een van de grootste struikelblokken worden in de verwezelijking van je dromen, het onafhankelijk groeien en het nemen van je vrijheid. Niemand wil natuurlijk ervaren dat zijn kinderen, door kinderbescherming buiten worden gehaald, omdat je levenswijze niet gangbaar is en men je als geestesziek bestempeld.
Thuisonderwijs?
Heden ten dage zijn daarvoor het thuisonderwijs, examens uitvoeren bij middenjury of samenwerkingen met plaatselijke scholen die je kind opvolgen en testen mogelijk. Dat zijn de meest klassieke opties. Ook kan je tijdens het reizen kiezen voor afstandsonderwijs of wereldscholen zoeken, in de hoofsteden van je verblijfplaats. Of natuurlijk Umbrella scholen online gaan gebruiken!
Een minder gangbare maar zeker wel te onderzoeken hype/begrip, is het "unschoolen" van jezelf en je kind. Zoals het woord als zegt "un" in dit geval "niet-scholing"/niet leren...niets...niks doen??? Nu, voel ik al onmiddellijk je weerstand hier want het MOETEN is zo ernstig ingedrongen in ons maatschappelijke denken dat NIKS doen, heeeeeel eng lijkt. Ook de overtuigingen daarover en naar de toekomst toe zijn van enorme impact. Het idee dat we een kind, kind laten zijn, laten spelen en zelf laten bepalen waar zijn of haar interesses liggen word als waanzinnig gezien. Daarom kiezen als gezin voor unschooling betekend ook jezelf unschoolen. Meestal spreekt men van minimaal een jaar aan ontwenning voor er een richting kan gekozen worden en een vaste interesse onstaat waarin je kind zich begint te ontwikkelen. Deze tactiek vraagt veel vertrouwen van je als ouder. En daarbij een enorm loslaten, overlaten aan het leven.
Want al snel komen volgende vragen: wat doe ik dan als ouder? Waar begint het unschoolen en waar eindigd het? Kan ik dit wel goed doen? Wat als mijn kinderen hierdoor grote nullen worden die niks kunnen? Wat als mijn kinderen hierdoor niet kunnen lezen, schrijven, rekenen? Hoe werkt het?
Unschooling versus thuisonderwijs?
Er zijn heel wat zaken online te lezen over unschooling. Spijtig genoeg naar mijn idee, eigenlijk nog te weinig. De kern van het unschoolen is zelfs mij een raadsel maar ik weet wel hoe het werkt. Ik weet hoe het werkt omdat in 2014, ik aan de hand van John D Wayer een groot motivatiecoach, tot de onstellende vaststelling kwam dat "het leven leert" en we eigenlijk niet hoeven in te grijpen in het groeien van een kind. Kinderen hebben zoiets als "zelfregulatie" waardoor ze door ervaring, geen ingrijpen nodig hebben om te ontwikkelen en alles te leren wat nodig is om hun interesse te ontplooien en ontwikkelen.
Die ervaring heb ik dus, gaandeweg ondervonden bij mijn kinderen die eerst thuisonderwijs kregen. Na, het vele ploeteren doorheen traditionele methodes, schriften, uren zitten op een bureau en studeren, vroegen mijn kinderen na 2 jaar wanneer ze nu eindelijk eens "echt" konden beginnen, eens iets echts konden leren? Wanneer ze nu eindelijk eens de dingen konden gaan leren, die zij leuk vonden? Ik ervoer die vraag als zo frapant, zo onderruithalend...want ook ik, had mezelf die vraag gesteld.
Doorheen de dagelijkse sleur ondervond ik ook dat het vreselijk moeilijk was, om bij elk uur dat geinvesteerd werd in zitten en leren van traditionele boulshit, een mens niets kan leren met zijn interesses, zijn passies. Hierdoor word kostbare ervaringstijd verloren. Tijd waarin een kind zichzelf leert ontdekken. Waarin een kind leert falen en weer opstaan. Waarin een kind zijn ware talenten leert zien. In de thuisonderwijs methode bleef het passionele nog steeds enorm achterweg. Ik vond dit een schrijnende ontdekking en ook voor mij deed dit pijn in de innerlijke-kind energie. Hoe meer we hierin vastgrepen, hoe meer het me in de weg begon te zitten. Hoe pijnlijker het werd.
Daarnaast had mijn oudste dochter 6 jaar basisonderwijs achter de rug en had zoveel moeite om alleen al haar passie te vinden, dat ze 2 jaar nodig had, om zich te herinneren, wat ze nu eigenlijk leuk vond in het leven.
Kan je je dan inbeelden wat dat voor een volwassenen moet betekenen? Na jaren van indoctrinatie? Als zij dit al ervoer op haar 12ste?
De ervaring van loslaten?
Dat werd voor mij, het moment om de controle gewoon los te laten. Ik verbrande hun werkschriften, gooide alles wat met school te maken had weg en zei hen, alles te vergeten wat ze ooit leerde! We kozen bewust voor vrijheid en geluk. Vanaf dat ogenblik werd het leven één grote speelplaats!
Paardrijden? Mijn dochter regelde een contact met een vriendinnetje die een pony verzorgde en daar mocht ze mee de verzorging van doen en in ruil rijden. Kostenplaatje? Niks! Ze had astma en was zwaar allergisch voor de pony maar ze ging gewoon rijden en de stallen uitmesten. Was ze ziek nadien? Ja, natuurlijk maar ze ging ook haar angsten en haar dromen tegelijkertijd aan.
De oudste wilde haar eigen huis te bouwen! Goed, we leefden in een wooncaravan en starten met de innerlijke verfraaiing van onze woonplaats, dit project kreeg een staartje en ze kocht binnen het jaar, haar eigen caravan en verbouwde die vanbinnen compleet. Hiervoor had ze geld nodig dus ging een weekendjob doen, waar ze enorm veel leerde en geweldige buitenlands contact mee opbouwde.
De jongste wilde al vanaf haar 8ste designer worden...gaandeweg (ik heb het haar niet geleerd) begon ze patronen te knippen, ritsen te steken, te stikken, te naaien...nu maakt ze te gekke dingen.
Eindbesluit?
Unschooling gaat dus niet over NIKS maar over ALLES.
Unschooling is meegroeien met je kinderen, je kids de tools bieden om henzelf tot het uiterste te ontwikkelen, een andere denkwijze laten ervaren en in vrijheid zichzelf zijn. Elke vraag in ons gezin, kreeg een antwoord! Elke zoektocht werd een ontdekking.
Daarnaast geef ik toe dat het een grote opoffering betekende voor mij als persoon. Ik heb mijn baan stopgezet. Mijn luxe leven achtergelaten. Mijn zekerheden verbrand. Mijn toekomst op het randje geplaatst. Heb ik daar spijt van? Nee! Nooit!
Het is het beste dat ik ooit deed. Het kan me dan ook geen ** schelen wat anderen van me denken of dat mijn familie me als gek beschouwd. Ikzelf heb door deze methode zoveel inzicht, groei, evolutie ondervonden dat ik het alleen maar kan bejubelen!
Moest je vragen hebben over dit onderwerp? Ik beantwoord deze graag!
Comments