INSPIRATIE TOT VREUGDE... Het is maar een geit...
Ik snap het een hond of een kat...
Cothy, was mijn lieve vriendin... 5 jaar geleden de eerste echte melkgeit op onze boederij... Toen al 4 jaar zei de boer. Het beste was er af zoals hij aangaf. Ze gaf 3L per dag en dat was te weinig, ze was aan het uitbollen. We mochten haar kiezen uit een groep geiten die weg mochten. Ze noemde Cothy wat volgens hem Hongaars betekende voor Bottekes, Laarsjes. En die had ze, zwarte laarsjes tot de knie. Ze kwam samen met Chees haar zuster op de farm. Het bleek een hele aanpassing, de boer zei dat ze dagelijks Luzerne en hooi kregen en dik een kg graan tijdens het melken.
De eerste dagen, gaf ze ruim 3l melk, we voelden ons melkrijk, wat een weelde. We probeerden ze gras te doen eten. Ze begreep niet wat gras was... Heeft bijna een maand geduurd voor ze doorhad dat dat groene spul eetbaar was. Je kon haar dus ook niet verleiden met snoepjes, ze wist gewoon niet wat dat was. Stilletjesaan, ontspande ze, dagelijks wandelingetjes in de puszta. Later mocht ze gewoon vrij voor een paar uren scharrelen tussen de acacia's. Al snel was haar lievelingshapje, jong acaciablad. Hoeveel takken ik heb gesnoeid en jonge bomen, om hen daar van te laten snoepen.
Het heerlijke leven duurde niet lang, een jaar later overleed haar zus Cheese en mochten de geiten niet langer vrij rondlopen in het bos. Ze waren stout, braken in, in de groententuin van de buren om daar de groentes te verorberen. Gingen altijd verder weg met hun wandelingen. En wraten gulzig het jonge graan op, uit de velden van de boeren. Dus kregen ze huisarrest en vorig jaar hun eigen weide waar hooguit 14 dagen gras op groeide en door de droogte snel een woestijn ontstond.
Elk jaar gaf ze ons enkele kindjes. Maar steeds waren het jongens, vorig jaar kwam dan eindelijk een meisje "Flowers" genaamd, die 2 druppels op haar leek. Ik kan de keren niet tellen op mijn handen, dat ik met mijn hoofd tegen haar flanken rustte, haar melk hoorbaar spuitend in mijn melkkan. Ze was een geduldige, wijze vriendin. Nooit werd ze onrustig op de melktafel. Vele handen leerden op haar voor het eerst melken. Ze was er altijd, aanwezig en toch onverstoort.
Toen haar vriendin van 11 eerder deze week overleed in haar bevalling denk ik dat het voor haar een signaal was dat het ook tijd was voor haar. Ze had best een gezegende leeftijd, ookal kunnen geiten veel ouder worden dan 9. Maar de Puzsta is onverbiddellijk, 9 jaren hier zijn gelijk aan 30 ergens anders. Het ga je goed Cothy, hopelijk mag je nu van veel groenere weidens grazen.
Ik ben dankbaar dat ik je gekend heb... en door jouw heb mogen leren melken, een ambacht die ondertussen met uitsterven bedreigt lijkt. Je leerde me dat de band met een geit mss wel intenser kan zijn dan met eender welk huisdier ook. Je ging even snel dan je gekomen bent, geruisloos zonder aankondiging.
Ik kan uren doorgaan over de fijne en goede dingen die in MIJN wereld, MIJN eiland ZIJN groei, onstaan, geboren worden... dit is niet wereldvreemd. Je bent baas in jouw gedachtenwereld. Je bent een creator creeer, je eigen vreugde en satisfaction.
Moest je hulp/advies en de juiste oplossingen wensen te vinden in het digitale nomads leven; verzekeringsoplossingen, woonoplossingen, paspoortoplossingen en ga zo maar door? Vraag een consult aan en ik coach je hier graag doorheen! Je bent welkom;)
Comments